Sait Faik'in Mahalle Kahvesi'nde anlattığı insan tabi ki dizilerdeki ve yarışmalardaki insanlara benzemez. Çünkü Sait Faik'in anlattığı insan daima her duyguyu yaşar ve kaşının telinden bile anlaşılacak bir karakteri vardır. Bu öykülerindeki insanlar asla tek bir özellikte olmazlar. Saçının rengiyle bile özelliğinde farklılık yaratır. Ama dizilerdeki o insanları sadece sahte gülüşleri ve ağlayışlarıyla biliriz. Yani dizilerdeki insanlar bizim için tiptir. Ama Sait Faik'in öykülerde anlattığı insanlar karakterdir.
Sait Faik , bize her gün sıklıkla karşılaştığımız dikkatimizi kolay kolay çekemeyecek insanları anlatmıştır. O insanlar bize göre sıradandır. Sait Faik , bu öyküde o sıradan sandığımız insanların aslında bizim hayatımızın örneği olduğuna dikkat çekmiştir. Çünkü dizilerdeki insanlar, kurgulanmıştır. Ama biz onları seyrettiğimiz için, onların hayatında ararız bizden bir şeyler. Halbuki vapurda, otobüste ve lokantalarda gördüğümüz o sıradan insanlar biziz.
Sait Faik öykülerinde daima doğadan bahseder. Bu bize Sait Faik'in doğal , yeşillik ve sevgi dolu bir dünya istediğini göstermektedir. Çünkü Sait Faik'in öykülerindeki insanların tek amacı sevgidir. Sevgisiz insan olmaz. İnsanların her gün farklı bir duyguyla uyanmalarının tek sebebi, yetmeyen sevgidir. Sevgi kalmadığında, duygular yön değiştirir.
Sait Faik, " Bir insanı sevmekle başlar her şey. " diyor. Çünkü yaşanılacak bir dünya için en önemli unsurlardan biridir sevmek. Herkesin mutlaka sevgiye ihtiyacı vardır. Huzura da aynı şekilde. Ama huzurun en önemli kaynağı sevgidir. İnsan için dünya sevildiği zaman bir şeyler ifade eder. Mutsuz bir insan asla , dünyanın güzelliklerini göremez.Sait Faik 'de her insan gibi duygulara sahiptir ve bu duygularını insanlarda kendini bularak dile getirmiştir. Sevmenin önemini başkasının mutsuzluğunda bulur insan. Sevgisiz ve mutsuzluğun kötü bir şey olduğunu da , mutlu bir insana bakarak anlarız. Çünkü biz insanlar birbirimiz için varız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder